niedziela, 17 marca 2013

Rozdział 5

Music

12.VI 2012

Dziś casting! Cholera! Jestem taka podekscytowana! Sama nie wiem co pisać. Nie mogę przestać o tym myśleć. Ułożyłam nawet rymowankę: "Shelley, Shelley rachu ciachu tylko nierób nam obciachu''. Nie to jest głupie. Sel, opanuj się. 

Selena odłożyła pamiętnik do szafki i podeszła do lustra. Związała swoje długie, ciemne włosy. Całą noc nie mogła spać, ciągle myślała o dzisiejszym castingu. Wczoraj przed snem mama zaparzyła jej melisy na uspokojenie. Przejmowała się tym wszystkim bardziej niż George. Zawsze się o niego martwiła, bardzo go kochała. Chciałaby był szczęśliwy, była zdolna poświęcić swoje szczęście, by zobaczyć uśmiech na jego ustach.
-Selena!- usłyszała głos swojej mamy.- George już na ciebie czeka.
-Już schodzę- odpowiedziała. Spojrzała ostatni raz w lustro i opuściła pokój.

***

Josh wrócił do domu po wyczerpującym dniu pracy. W lodówce znalazł przygotowany wcześniej przez Emmę obiad. Umieścił go w kuchence mikrofalowej, a sam udał się do łazienki, by móc przebrać się w czyste ubrania. Po chwili powrócił do kuchni, na stole zobaczył dzisiejszą gazetę. Sięgnął po nią, na pierwszej stronie widniał artykuł o kolejnej aferze korupcyjnej znanego polityka. Nie interesowały go takie sprawy. Przerzucił na kolejną stronę, na górze znajdowała się wzmianka o X Factor.
-O kurwa!-krzyknął i wbiegł do pokoju po laptop. Szybko go włączył i zalogował się na swoją pocztę e-mailową. Zasłonił usta dłonią. Udało się- szepnął.- Udało się. Jestem zaproszony!

***

George niepewnie wkroczył na scenę. Mocno ściskał gitarę, nie zwracał uwagi na wiwatującą publiczność, skupił się teraz tylko na sobie. Staną w wyznaczonym miejscu.
-Witaj, jak się nazywasz?- odezwała się Adele, lekko się do niego uśmiechając.
-George. George Shelley- odpowiedział niepewnie.
-Ile masz lat?- zapytała jurorka.
-18- odpowiedział.
-Skąd jesteś?- kontynuowała rozmowę.
-Z Cardiff- odrzekł.
-Co nam zaśpiewasz?
-Piosenkę Britney Spears Toxic- odpowiedział i spojrzał na bliskie jego sercu osoby, stojące za kulisami.
-Powodzenia- życzyła mu wokalistka. George wziął głęboki wdech, spojrzał ostatni raz na rodzinę stojącą za kulisami i mocno trzymającą kciuki. Jego gitara wydała pierwsze dźwięki a z jego ust wypłynęły słowa piosenki.

Baby, can't you see
I'm calling
A guy like you
Should wear a warning
It's dangerous
I'm falling 
Po zakończeniu pierwszej zwrotki publiczność zaczęła bić brawa, George poczuł się pewnie i już bez stresu wykonał ciąg dalszy piosenki.
Ostatnie ruchy ręki i gitara przestała wydawać dźwięk, publiczność wstała z miejsc bijąc brawo. Na twrzy George pojawił się wielki uśmiech. Selena była tak szczęśliwa, że wbiegła na scenę, wprost w jego ramiona.
-Mówiłam, że ci się uda- szepnęła mu do ucha.
-To wszystko tylko dzięki tobie- odrzekł.
-Koniec tych czułości- usłyszeli głos Harry'ego.- Chyba chcesz poznać naszą opinię?
Selena pocałowała przyjaciela i zeszła ze sceny. Na twarzy Georga pojawił się lekki rumieniec. Publiczność usiadła na miejscach.
-Harry, może ja zacznę?- Tulisa zwróciła się do Stylesa.
-Proszę bardzo- pozwolił jej Harry.
-Jak usłyszałam co zaśpiewasz, pomyślałam, że będzie to katastrofa- Tulisa rozpoczęła swoją opinię.- Ale to był błąd, twoja interpretacja tej piosenki. To po prostu mistrzostwo. Gratuluję. Sam wybrałeś tą piosenkę?- publiczność zaczęła bić brawo.
-Nie, piosenkę wybrała Selena- odpowiedział George wskazując na kulisy.
-Twoja dziewczyna?- próbowała dopytać Tulisa.
-Nie, nie- Geo lekko się uśmiechnął.- Sel to moja przyjaciółka.
-Czyli tak to się teraz nazywa- wtrąciła Adele. George trochę się zarumienił.
-Mnie nazywają złotym chłopcem brytyjskiej piosenki- swoją opinię zaczął wyrażać Harry- ale ciebie będą nazywać diamentowym chłopcem brytyjskiej piosenki- cała widownia zerwała się z miejsc bijąc brawo.- W czasie twojego występu cały czas myślałem, dlaczego takie talenty ukrywają się przed światem. Nie rozumiem ludzi, którzy umieją śpiewać, a ukrywają to.
-Zgodzę się z Harry'm, nikt nie powinien ukrywać swojego talentu. Mam nadzieję, że będziesz przykładem dla innych- swoją opinię wyraziła Adele.
-I teraz czas na tego złego- odezwał się Liam. Publiczność wybuchła śmiechem.- Ale dziś będzie inaczej- Payne wstał i podszedł do Shelley'a.- Gratulacje, jesteś świetny. Ja jestem na tak, a pozostali?- publiczność ponownie zaczęła bić brawa. Liam spojrzał na pozostałych mentorów.
-Tak- rzekła Tulisa.
-Wielkie tak- powiedział.
-Cztery razy tak, przechodzisz dalej!- krzyknęła Adele.

***

Cardiff News 
17-letni George Shelley wielkim objawianiem w czasie castingu do kolejnej edycji X Factor. 

Selena sięgała w sklepie po gazetę. Była dumna ze swojego przyjaciela, który uwierzył w swoje zdolności. Od tamtego czasu George każdą wolną chwilę poświęcał na próby. Była z niego dumna. Jej przyjaciel odkrył swoją prawdziwą pasję.
-I co, zostawi cię Shelley?- usłyszała wyniosły głos Connora.- Teraz już będę miał wolną rękę i cię w końcu zaliczę!- na jego twarzy pojawił się cwaniacki uśmiech.
-Po moim trupie Maynard- odpowiedziała przez zaciśnięte zęby. 
-Lubię takie nerwowe- próbował złapać brunetkę za nadgarstek. Ona jednak była szybsza i odsunęła się od niego.- Jakie to płochliwe! Nie bój się, Conor ci wszystko pokaże. 
-Jestem ciekaw co?- w sklepie pojawił się George. Selena szybko do niego podeszła.
-O i jest nasz Romeo!- Conor zaczął bić brawo.- Shelley przybił z odsieczą. 
-Wiesz Connor- Geo zwrócił się do Maynarda.- Ty nawet puszczalskiej Cher nie potrafisz zaliczyć, a startujesz do Sel. Nie ośmieszaj się lepiej. Ok?- George chwycił dłoń przyjaciółki i z podniesioną głową opuścił sklep.
-Jeszcze będzie cierpieć!- krzyknął Connor. Przyjaciele go jednak już nie słuchali.

***

Jak każdego poranka Niall stał na tarasie spoglądając na morze. W domu była taka cisza, nie cierpiał tego miejsca, tej ciszy. Kilkakrotnie miał ochotę wyjść i nigdy tu nie wrócić. Każdy kąt, każda ściana, każdy zakamarek przypominał mu rodziców. Każda rzecz przywoływała wspomnienia. Próbował coś postanowić. Co dalej robić z sobą, ze swoim życiem, z życiem  Danny'ego? Teraz podejmował decyzje nie tylko za siebie, podejmował ją również za swojego małego brata. Miał mętlik w głowie. Pozostać tutaj- rozpocząć jakieś studia, zająć się firmą ojca, wychować Danny'ego. Sam? Rodzina Horan miała tutaj bliskich przyjaciół, ale po śmierci rodziców ich kontakty się rozluźniły. Mógł liczyć tylko na swoją babcię, która mieszkała w Londynie. Przez pewien czas zajmowała się wnukami, ale jej stan zdrowia zmusił ją do powrotu do stolicy. Zachęcała Nialla, by się do niej przyprowadził wraz z Danny'm. Jednak dla niego ciężko jest przenieść się z jednego miejsca do drugiego. Dla Danny'ego nie było by żadnych przeszkód. Dzieci szybko przyzwyczają się do nowych okoliczności. Gorzej było z blondynem, jednak dla swojego małego brata był gotów zrobić wszystko.
-Cześć Ni!- ułyszał głos swojego sześcioletniego braciszka.
-Jak się masz?- odpowiedział i pocałował go w policzek na powitanie.
-Spoks!- odpowiedział natychmiast i usiadł przy stole- Jestem głodny. Co dziś na śniadanie.
-Co powiesza na tosty?- Danny pokiwał głową i pobiegł w stronę kuchni.

***

Emma mocno ściskała swoje kciuki, nie mogła towarzyszyć Joshowi na castingu. Miała na uczelni ważne zaliczenie, musiała być na nim obecna. Szybko napisała test i oddała go panu Fox. Pożegnała się z wykładowcą i opuściła salę. Na korytarzu natychmiast wyciągnęła telefon, nie chciała później w nerwach szukać aparatu. 
-Nie denerwuj się tak- obok niej pojawiła się jej przyjaciółka Kelly Osbourne.
-Łatwo ci powiedzieć- odrzekła, mocno ściskając komórkę.
-Chodź! Zabieram cię na lody- Kelly pociągnęła Emmę i ruszyła w stronę wyjścia.  
Zadzwonił telefon, Ems natychmiast go odebrała. 

***
14. VI 2012

Co jeśli Connor ma rację? Co jeśli George mnie opuści? Z kim będę się przyjaźniła? Z kim będę spędzała wolny czas? Wiem, że powinien robić to co lubi. Ja nie powinnam stać mu na drodze. Powinnam go wspierać we wszystkim, w jego dążeniach. Jestem jego przyjaciółką, najbliższą osobą. Muszę myśleć tylko o nim, moje sprawy się mniej ważne. 

Brunetka odłożyła pamiętnik, nadal rozpamiętywała słowa Connora. Nie przestań o tym myśleć- szepnęła. Wstała z miejsca i wyjrzała przez okno, George ćwiczył kolejną piosenkę. Miała zamiar go odwiedzić, ale nie chciała mu przeszkadzać. Sięgnęła po lekarstwa leżące na komodzie i szklankę z wodą. Szybko je połknęła. Bywały dni, że nie miała sił wstać z łóżka. Nie mówiła o tym nikomu, by nikogo nie niepokoić. Sama chciała przeżyć swoją chorobę, nie wyobrażała sobie, że ktoś będzie się nad nią litować. Chciała przejść przez życie z podniesioną głową.

***

Po godzinie lotu Niall i Danny wylądowali w Londynie- deszczowej stolicy Wielkiej Brytanii. Pod koniec podróży mały Horan usnął. Blondyn nie chciał go budzić, więc z pomocą stewardessy wyniósł go z samolotu na rękach. Po wejściu na terminal zabrał bagaże na wózek, a na nich umieścił Danny'ego. Wyglądało to komicznie mały Horan jako dodatkowy bagaż. Kierowca taksówki pomógł blondynowi zapakować bagaże i kiedy miał już wchodzić do taksówki podeszła do niego cyganka.
-Przyjechałeś po swoją miłość- oznajmiła mu i wsadziła mi do kieszeni zapalniczkę.
-Po co mi zapalniczka?- zapytał.
-Zobaczysz. Tylko pamiętaj zawsze noś ją przy sobie...

_________

Piąteczka za nami! Za tydzień rozdział doda Wasp.
Do zobaczenia,
xxx.

4 komentarze:

  1. I kolejne tak, tyle że dla historii opisanej na tym blog. :P Zaczęła się ciekawie i mam nadzieję, że już tak pozostanie. Rozdziały pisane są bardzo lekko, jednak- na całe szczęście- nie przekraczają granicy między lekkością, a pisaniem na odwal się. Czuje się, co rozdziały chcą przekazać, za co plus. Czekam na kolejny. ;)

    http://i-can-see-it-in-your-smile.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. Rozdział cudowny : * *
    Czekam na następny , jak zawsze ^^
    Nie będe się rozpisywać , bo moje zdanie znasz :D
    Ściskam mocno < 3 3 :*

    OdpowiedzUsuń
  3. Ehh... zaniedbałam trochę tego bloga :/ Ale często tak mam, że czytam rozdział i odkładam skomentowanie na później, a potem zapominam. Sklerozaa... mam trochę też za dużo blogów na głowie, ale teraz będę komentować regularnie!
    Więc 1 przeszedł, teraz czas na kolejnych :D Ale trzymam mocno kciuki, żeby i im się udało ;)
    Czekam nn :*

    OdpowiedzUsuń
  4. Na początku myślałam, że nie połapię się w bohaterach, ale poszło gładko. Cieszę się, że nie dałaś wszystkich na raz, można sobie szybko uporządkować. Jak na razie opowiadanie baaardzo przypadło mi do gustu! :)

    http://give-me-love-zayn.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń